Dünya Meteoroloji Örgütü'nün 2009 yılı değerlendirmesi
Dünya Meteoroloji Örgütü (WMO) Genel Sekreteri Michel Jarraud 21. yüzyılın ilk 10 yılının kayıtlardaki en sıcak 10 yıl olduğunu açıkladığı basın toplantısı. (İngilizce)
Ekoloji değil, ekonomi önemli
Kopenhag’daki iklim zirvesinde pazarlık masasına oturan Türkiye’nin stratejisi ortaya çıktı. Türkiye, ekonomisine yük getireceği düşüncesiyle 2012 sonrası yükümlülük almamaya yönelik her türlü çabayı gösterecek.
Özgür Gürbüz-Gazete Haberturk /9 Aralık 2009
Türkiye, Kopenhag'daki İklim Zirvesi'ne cebinde bir strateji belgesiyle gidecek. Kyoto’ya taraf olan ancak EK-B adı verilen ve yükümlülük alan ülkelerin yer aldığı listede bulunmadığı için seragazı indirim hedefi almayan Türkiye’nin ana stratejisi bu konumunu korumak. Ulusla tutumumuz başlıklı bölümde, “2012 yılı sonrasında herhangi bir sera gazı emisyonu sayısal azaltım yükümlülüğünün alınmasının ülkemiz ekonomisine getireceği ilave yük ve sorumluluklar dikkate alınarak, Protokol’ün Ek-B listesinde ülkemizin isminin bulunmaması yönünde her türlü girişimde bulunulacaktır” maddesi dikkat çekiyor.
Türkiye’nin özel konumuna dikkat çekilen strateji belgesinde, 1990’dan bu yana yapılan rekor yüzde 119’luk artışa rağmen kişi başına düşen yıllık emisyon değerinin 5,3 ton CO2 eşdeğeriyle OECD ve Avrupa ülkelerinden düşük olduğuna dikkat çekiliyor. OECD ülkeleri ortalaması 15, Avrupa Birliği’ne üye 27 ülkede ise bu rakam 10,2 ton. Belgede yine kişi başına enerji tüketiminin gelişmiş ülkelere göre azlığına dikkat çekiliyor ve Türkiye’nin 2001 yılında Marakeş toplantısında kabul edilen özel durumunun korunmasının isteneceği anlaşılıyor.
Strateji belgesine göre Kopenhag’da mevcut durumu korumak için mücadele edecek olan Türkiye’nin bir yandan da finansal desteklere ulaşarak beş ana sektörde seragazı salımlarını azaltmaya yönelik kısa (1 yıl), orta (1-3 yıl) ve uzun (3-10) vadeli planlar yaptığı da görülüyor. Enerji, Ulaştırma, Sanayi, Atık ve Arazi kullanımı ile Tarım ve Ormancılık başlığı altındaki beş ana sektörde göze çarpan maddeler şunlar:
Özgür Gürbüz-Gazete Haberturk /9 Aralık 2009
Türkiye, Kopenhag'daki İklim Zirvesi'ne cebinde bir strateji belgesiyle gidecek. Kyoto’ya taraf olan ancak EK-B adı verilen ve yükümlülük alan ülkelerin yer aldığı listede bulunmadığı için seragazı indirim hedefi almayan Türkiye’nin ana stratejisi bu konumunu korumak. Ulusla tutumumuz başlıklı bölümde, “2012 yılı sonrasında herhangi bir sera gazı emisyonu sayısal azaltım yükümlülüğünün alınmasının ülkemiz ekonomisine getireceği ilave yük ve sorumluluklar dikkate alınarak, Protokol’ün Ek-B listesinde ülkemizin isminin bulunmaması yönünde her türlü girişimde bulunulacaktır” maddesi dikkat çekiyor.
Türkiye’nin özel konumuna dikkat çekilen strateji belgesinde, 1990’dan bu yana yapılan rekor yüzde 119’luk artışa rağmen kişi başına düşen yıllık emisyon değerinin 5,3 ton CO2 eşdeğeriyle OECD ve Avrupa ülkelerinden düşük olduğuna dikkat çekiliyor. OECD ülkeleri ortalaması 15, Avrupa Birliği’ne üye 27 ülkede ise bu rakam 10,2 ton. Belgede yine kişi başına enerji tüketiminin gelişmiş ülkelere göre azlığına dikkat çekiliyor ve Türkiye’nin 2001 yılında Marakeş toplantısında kabul edilen özel durumunun korunmasının isteneceği anlaşılıyor.
Strateji belgesine göre Kopenhag’da mevcut durumu korumak için mücadele edecek olan Türkiye’nin bir yandan da finansal desteklere ulaşarak beş ana sektörde seragazı salımlarını azaltmaya yönelik kısa (1 yıl), orta (1-3 yıl) ve uzun (3-10) vadeli planlar yaptığı da görülüyor. Enerji, Ulaştırma, Sanayi, Atık ve Arazi kullanımı ile Tarım ve Ormancılık başlığı altındaki beş ana sektörde göze çarpan maddeler şunlar:
- Yeni binalarda enerji verimliliği ve merkezi ısıtma ön plana çıkacak. Sıcak su, elektrik üretimi ve tüketimi bölgeselleştirilecek. (Kısa)
- Yenilenebilir ve nükleer enerji kullanımı teşvik edilecek (Orta)
- Termik santrallerde rehabilitasyon, alternatif yakıt için Ar-Ge. (Orta)
- Enerji yoğunluğu 2020’de 2004’e göre daha düşük seviyeye çekilecek (Uzun)
- 2020 yılında toplam elektrik üretiminin yüzde 25’i yenilenebilir enerjiden sağlanacak.(Uzun)
- Enerji sektöründe 2020 yılına kadar referans senaryoya göre yüzde 7 karbondioksit emisyon sınırlaması hedeflenecek. (Uzun)
- Yük ve yolcu taşımacılığında demiryolunun payı artacak. (Kısa)
- Büyük kentlerde metro ve hafif raylı sistem. (Orta)
- Gönüllü karbon piyasaları oluşturulacak. Seragazı indirimi yapan gelir elde edecek. (Orta)
- Kojenerasyon ve ısı kazanım sistemleri teşvik edilecek. (Orta)
- Belediye atıklarının yüzde 70’i 2012 itibariyle düzenli depolamaya geçecek. (Orta)
- Kompost, geri dönüşüm ve atıklardan enerji üretimi yaygınlaşacak. (Uzun)
- Gübre ve ilaçlamada modern tekniklerle karbon salımı azaltılacak.(Kısa)
- Ormansızlaşmanın önlenmesi için strateji belirlenecek. (Kısa)
- 2008–2012 yılları arası 2,3 milyon hektar alan ağaçlandırılacak ve rehabilite edilecek. Bu sayede 2020 yılına kadar toplam 181,4 milyon ton karbon ormanlar tarafından tutulacak. (Uzun)
- Kentsel alanlarda açık ve yeşil alan sistemlerinin artırılması teşvik edilecek. (Uzun)
Politikacı Gözüyle Kopenhag
Kopenhag İklim Zirvesi
Gün 3
Özgür Gürbüz-Gazete Haberturk / 9 Aralik 2009*
Kopenhag’daki iklim zirvesi çevrecilerin küresel ısınmaya dikkat çektiği bir arena olsa da zirvenin asıl ev sahipleri politikacılar. Bilim insanları ve sivil toplum örgütlerinin ortaya koyduğu veriler, politikacılar tarafından yürütülen müzakerelerde ülkelerin sorumlulukları haline geliyor. Bu hedeflere nasıl ulaşılacağı, hangi mekanizmaların kullanılacağı, Kyoto’da belirlenen yöntemlerde ısrar edilip edilmeyeceği Kopenhag İklim Zirvesi’nin merakla beklenen çıktıları arasında. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde görev yapan milletvekillerinden hem görüşmeleri değerlendirmelerini istedik hem de Türkiye’nin iklim politikaları hakkındaki görüşlerini sorduk.
“2012’den sonra enerjide devrim olacak”
Prof. Dr. Mustafa Öztürk - AKP Hatay Milletvekili
TBMM Çevre Komisyonu Başkanvekili
2050 yılına kadar atmosfere atılan seragazı miktarı yüzde 50 oranında azaltılmak zorunda. Bu indirimin büyük bir bölümü gelişmiş ülkeler tarafından yapılacak. Örneğin, ABD 2005 yılını baz alarak, 2020’ye kadar yüzde 17, 2050 yılına kadar da yüzde 80 azaltmayı kabul ediyor. Ancak gelişmiş ülkeler seragazını azaltsa dahi, Çin, Hindistan ve Meksika gibi ülkelerde geleceğe dönük azaltım politikaları olmazsa karbon salımı yine artacak. Böylece CO2 konsantrasyonu 450 ppm’in üzerine çıkacak, yani ortalama sıcaklık artışı 2 dereceyi geçecek ve doğal denge anormal bozulacak. Bu nedenle 450 ppm’i geçmeden önlem almak zorundayız. Çin, baz yılını konuşmak kaydıyla 2050’ye kadar yüzde 30-40 azaltmayı kabul ediyor ama gelişmiş ülkelere sizin tarihsel sorumluluğunuz var, finansal ve teknolojik destek vermek zorundasınız diyor. Ben Türkiye’nin de benzer bir politika izlemesini istiyorum. Tarihi sorumluluğu gündeme getirerek bir baz yılı belirleyip, Çin’i, Brezilya ve AB ülkelerini de iyi takip ederek bir hedef ve azaltım yılı söylemesi lazım.
Türkiye fırsatlar ülkesi, karbon yoğun üretimden karbon az yoğun üretime geçelim. Yeni teknoloji ve enerji yatırımlarında yeni modeller devreye girer. Ulaşımda yük ve yolcu taşımacılığı karayolu ağırlıklı yapılıyor. Bunu demir ve deniz yoluna paylaştırsak seragazlarını yüzde 50 azaltırız. Binaları yalıtır 80 milyon tona yakın seragazı salımı önlenir. Çöplerimizi depoluyoruz, geri dönüşüme geçsek yüzde 10’a yakın seragazı azalır. Hedef politikamız olacak, böyle bir çalışma yapıldı mı; herhalde yapılmıştır. Bir ‘baş müzakereci’ de atamak zorundayız. Altında yönetim birimi olacak, bundan sonraki süreci, kaynak ve teknoloji transferlerini, raporlamaları, uluslararası izlemeyi bu birim üzerinden yürütürsek işlerimiz hızlı ve seri olur. Çevre Bakanlığı’nın emrinde böyle bir birim oluşturulabilir.
Kopenhag’da önemli gelişmeler sağlanacak ama sonuç alınacağını sanmıyorum. Kyoto’ya taraf olduğumuzda bir yükümlülük gelmeyecek dedik ama 2012’den sonra yükümlülük gelmeyecek diyemeyiz. Hazırlıklı olup, bunu fırsata çevirmeliyiz. 2012’den sonra enerjide devrim olacak. Rüzgardan güneşe, enerji verimliliğinde ciddi atılımlar yapılacak. Minimum enerjiyi maksimum kullanma dönemi başlayacak.
***
İşleri sadece piyasaya bırakmamalı
Prof. Dr. Osman Coşkunoğlu - CHP Uşak Milletvekili
AB Uyum Komisyonu Üyesi
Hükümet, Kopenhag’daki toplantıya ciddi bir hazırlıktan yoksun olarak katılıyor. Toplantıda, hükümetimizin genel söyleminin, ‘iklim değişikliğinin nedeni olan sera gazı salımı, gelişmiş ülkelerin yarattığı sorundur; biz gelişmekte olan ülkelerin bu sorun için yükümlülük altına girmemiz hem kaldıramayacağımız maliyetleri ortaya çıkarır, hem de ekonomik gelişme hızımızı keser’ olacağı anlaşılıyor. Yeri geldiği zaman G-20 ülkesi olmakla, Ortadoğu’nun, Balkanlar’ın ve Kafkaslar’ın en güçlü ülkesi olmakla övünen hükümetimizin bu kadar pasif ve reaktif değil proaktif ve belirleyici olması beklenirdi. Toplantıda alınacak kararları etkileyebilecek somut ve savunulabilir güçlü öneriler geliştirmiş olması, önerileri doğrultusunda etrafındaki ülkeleri örgütleyip Kopenhag’da ciddi bir ağırlık oluşturması beklenirdi.
Tartışmalar sadece konacak salım hedefleri, ülkelere uygulanacak salım sınırlamaları ile karbon ticareti (piyasası) oluşturmak üzerine odaklanmış durumda. Salım sınırlarının belirlenmesi ve karbon piyasasına ilişkin, “sınırla-al-sat” mekanizmasının uygulanmasına ilişkin üç sorun veya zorluk var: sınırların belirlenmesi, bir ülkede salımın sınırı geçip geçmediğinin güvenilir ölçümünün sağlaması, sınırı geçtiği halde “izin satın alma” yapmayan ülkeye uygulanacak cezanın belirsizliği. Dolayısıyla, işleri sadece piyasaya bırakmak yerine, sadece sonuca – yani, salıma – odaklanmak ve buna uygun politikalar geliştirmeye yönelik bir gündem hem genel olarak dünyamız hem de ülkemiz için daha anlamlı, uygulanabilir ve yararlı olur. Örneğin, karbon salımının önde gelen nedenlerinden birisi olan enerji sektöründe, gerek temiz kömür teknolojisi gerekse yenilenebilir enerji teknolojileri üzerine ayrılacak kaynaklar ve Ar-Ge faaliyetleri ön plana çıkarılabilir. Ülkemizde yenilenebilir enerji teknolojilerine ve yatırımlarına teşvik getirmeyi amaçlayan beş milletvekili tarafından hazırlanmış bir kanun teklifi TBMM gündeminde olduğu halde, maalesef görüşülmesi hükümet tarafından engellenmektedir. Türkiye Kopenhag’a sadece “bize para verin de karbon salımımızı azaltalım” diye zavallı bir hedefle değil, daha iddialı ve vizyoner bir dizi hedefle gitmeli. Türkiye, salım sınırlarının belirlenmesini ve karbon piyasası ile sınırlı gündemi etkilemek için ağırlığını koyabilirse başarılı olabilir.
***
“Kopyala yapıştır yapıyoruz”
Hakan Coşkun - MHP Osmaniye Milletvekili
Çevre Komisyonu Üyesi
Kyoto’ya imza atmış ülkeler sanayileşme sürecini tamamlamış ülkeler. Türkiye henüz sanayileşme sürecini tamamlamadı, alınacak yükümlülüklerin bu sürece engel teşkil etmemesi lazım. Çevreyi biz kirletmiyoruz, en az kirleten ülkelerden biriyiz. Çevreyi kirletenler gelişmesini tamamlamış ülkeler. Tarımda ve sanayide altyapı çalışmaları tamamlanmadan, AB istiyor diye, hiçbir şey müzakere edilmeden önümüze bir metin konursa başta üreticiler etkilenecek. Böyle olursa üreten değil tüketen bir toplum oluruz bu da her şeyin sonu olur. Çevreyi kirletmemek için herkes önlem alacaktır ancak uygulamanın nasıl yapılacağı, hangi kaynakların kullanılacağı, ödeneklerin nasıl sağlanacağının belirlenmesi gerekir. Kendi modelimize uydurmuyoruz, kopyala yapıştır yapıyoruz. Henüz ABD bile sürece tam dahil olmadı. Çevre Komisyonun’da bilgilendirme toplantıları düzenlendi ama yeterli düzeyde değil. Kyoto öncesi de bir bilgilendirme oldu ama çekincelerimize yanıt alamadık.
***
Karbonsuz topluma geçiş beklemez
Endüstrileşme öncesi döneme göre ortalama sıcaklıktaki artış 2 derecenin altında tutmak isteniyorsa küresel emisyonların 2015-2020 yılları arasında zirve yapıp ardından hızla düşmeye başlaması gerekiyor. İklimi denegelemek ve karbonsuz bir toplum yaratmak için CO2 ve diğer seragazlarını bu yüzyıl içerisinde sıfır emisyon düzeyine ulaştırmak şart. Bunun için de kişi başına düşen karbon emisyonlarını 2050 yılına kadar yılda 1 tonun altına çekmek gerekiyor. Dünya ortalaması 4 tonun altında. Bu hedefe ulaşmak gelişmiş ülkeler için 2000 yılına göre yüzde 80-90 oranında azaltım yapmaları anlamına geliyor.
***
Deniz seviyesi yükselişi kaçınılmaz
2100 yılına gelindiğinde deniz seviyesindeki artışın 1 metreyi geçeceği, o tarih için belirlenen en yüksek üst değerin de 2 metreyi bulabileceği belirtliyor. Küresel sıcaklık dengelense bile deniz seviyesindeki artış önümüzdeki yüzyıllarda devam edecek ve birkaç metreyi bulacak.
*Orjinali
Gün 3
Özgür Gürbüz-Gazete Haberturk / 9 Aralik 2009*
Kopenhag’daki iklim zirvesi çevrecilerin küresel ısınmaya dikkat çektiği bir arena olsa da zirvenin asıl ev sahipleri politikacılar. Bilim insanları ve sivil toplum örgütlerinin ortaya koyduğu veriler, politikacılar tarafından yürütülen müzakerelerde ülkelerin sorumlulukları haline geliyor. Bu hedeflere nasıl ulaşılacağı, hangi mekanizmaların kullanılacağı, Kyoto’da belirlenen yöntemlerde ısrar edilip edilmeyeceği Kopenhag İklim Zirvesi’nin merakla beklenen çıktıları arasında. Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde görev yapan milletvekillerinden hem görüşmeleri değerlendirmelerini istedik hem de Türkiye’nin iklim politikaları hakkındaki görüşlerini sorduk.
“2012’den sonra enerjide devrim olacak”
Prof. Dr. Mustafa Öztürk - AKP Hatay Milletvekili
TBMM Çevre Komisyonu Başkanvekili
2050 yılına kadar atmosfere atılan seragazı miktarı yüzde 50 oranında azaltılmak zorunda. Bu indirimin büyük bir bölümü gelişmiş ülkeler tarafından yapılacak. Örneğin, ABD 2005 yılını baz alarak, 2020’ye kadar yüzde 17, 2050 yılına kadar da yüzde 80 azaltmayı kabul ediyor. Ancak gelişmiş ülkeler seragazını azaltsa dahi, Çin, Hindistan ve Meksika gibi ülkelerde geleceğe dönük azaltım politikaları olmazsa karbon salımı yine artacak. Böylece CO2 konsantrasyonu 450 ppm’in üzerine çıkacak, yani ortalama sıcaklık artışı 2 dereceyi geçecek ve doğal denge anormal bozulacak. Bu nedenle 450 ppm’i geçmeden önlem almak zorundayız. Çin, baz yılını konuşmak kaydıyla 2050’ye kadar yüzde 30-40 azaltmayı kabul ediyor ama gelişmiş ülkelere sizin tarihsel sorumluluğunuz var, finansal ve teknolojik destek vermek zorundasınız diyor. Ben Türkiye’nin de benzer bir politika izlemesini istiyorum. Tarihi sorumluluğu gündeme getirerek bir baz yılı belirleyip, Çin’i, Brezilya ve AB ülkelerini de iyi takip ederek bir hedef ve azaltım yılı söylemesi lazım.
Türkiye fırsatlar ülkesi, karbon yoğun üretimden karbon az yoğun üretime geçelim. Yeni teknoloji ve enerji yatırımlarında yeni modeller devreye girer. Ulaşımda yük ve yolcu taşımacılığı karayolu ağırlıklı yapılıyor. Bunu demir ve deniz yoluna paylaştırsak seragazlarını yüzde 50 azaltırız. Binaları yalıtır 80 milyon tona yakın seragazı salımı önlenir. Çöplerimizi depoluyoruz, geri dönüşüme geçsek yüzde 10’a yakın seragazı azalır. Hedef politikamız olacak, böyle bir çalışma yapıldı mı; herhalde yapılmıştır. Bir ‘baş müzakereci’ de atamak zorundayız. Altında yönetim birimi olacak, bundan sonraki süreci, kaynak ve teknoloji transferlerini, raporlamaları, uluslararası izlemeyi bu birim üzerinden yürütürsek işlerimiz hızlı ve seri olur. Çevre Bakanlığı’nın emrinde böyle bir birim oluşturulabilir.
Kopenhag’da önemli gelişmeler sağlanacak ama sonuç alınacağını sanmıyorum. Kyoto’ya taraf olduğumuzda bir yükümlülük gelmeyecek dedik ama 2012’den sonra yükümlülük gelmeyecek diyemeyiz. Hazırlıklı olup, bunu fırsata çevirmeliyiz. 2012’den sonra enerjide devrim olacak. Rüzgardan güneşe, enerji verimliliğinde ciddi atılımlar yapılacak. Minimum enerjiyi maksimum kullanma dönemi başlayacak.
***
İşleri sadece piyasaya bırakmamalı
Prof. Dr. Osman Coşkunoğlu - CHP Uşak Milletvekili
AB Uyum Komisyonu Üyesi
Hükümet, Kopenhag’daki toplantıya ciddi bir hazırlıktan yoksun olarak katılıyor. Toplantıda, hükümetimizin genel söyleminin, ‘iklim değişikliğinin nedeni olan sera gazı salımı, gelişmiş ülkelerin yarattığı sorundur; biz gelişmekte olan ülkelerin bu sorun için yükümlülük altına girmemiz hem kaldıramayacağımız maliyetleri ortaya çıkarır, hem de ekonomik gelişme hızımızı keser’ olacağı anlaşılıyor. Yeri geldiği zaman G-20 ülkesi olmakla, Ortadoğu’nun, Balkanlar’ın ve Kafkaslar’ın en güçlü ülkesi olmakla övünen hükümetimizin bu kadar pasif ve reaktif değil proaktif ve belirleyici olması beklenirdi. Toplantıda alınacak kararları etkileyebilecek somut ve savunulabilir güçlü öneriler geliştirmiş olması, önerileri doğrultusunda etrafındaki ülkeleri örgütleyip Kopenhag’da ciddi bir ağırlık oluşturması beklenirdi.
Tartışmalar sadece konacak salım hedefleri, ülkelere uygulanacak salım sınırlamaları ile karbon ticareti (piyasası) oluşturmak üzerine odaklanmış durumda. Salım sınırlarının belirlenmesi ve karbon piyasasına ilişkin, “sınırla-al-sat” mekanizmasının uygulanmasına ilişkin üç sorun veya zorluk var: sınırların belirlenmesi, bir ülkede salımın sınırı geçip geçmediğinin güvenilir ölçümünün sağlaması, sınırı geçtiği halde “izin satın alma” yapmayan ülkeye uygulanacak cezanın belirsizliği. Dolayısıyla, işleri sadece piyasaya bırakmak yerine, sadece sonuca – yani, salıma – odaklanmak ve buna uygun politikalar geliştirmeye yönelik bir gündem hem genel olarak dünyamız hem de ülkemiz için daha anlamlı, uygulanabilir ve yararlı olur. Örneğin, karbon salımının önde gelen nedenlerinden birisi olan enerji sektöründe, gerek temiz kömür teknolojisi gerekse yenilenebilir enerji teknolojileri üzerine ayrılacak kaynaklar ve Ar-Ge faaliyetleri ön plana çıkarılabilir. Ülkemizde yenilenebilir enerji teknolojilerine ve yatırımlarına teşvik getirmeyi amaçlayan beş milletvekili tarafından hazırlanmış bir kanun teklifi TBMM gündeminde olduğu halde, maalesef görüşülmesi hükümet tarafından engellenmektedir. Türkiye Kopenhag’a sadece “bize para verin de karbon salımımızı azaltalım” diye zavallı bir hedefle değil, daha iddialı ve vizyoner bir dizi hedefle gitmeli. Türkiye, salım sınırlarının belirlenmesini ve karbon piyasası ile sınırlı gündemi etkilemek için ağırlığını koyabilirse başarılı olabilir.
***
“Kopyala yapıştır yapıyoruz”
Hakan Coşkun - MHP Osmaniye Milletvekili
Çevre Komisyonu Üyesi
Kyoto’ya imza atmış ülkeler sanayileşme sürecini tamamlamış ülkeler. Türkiye henüz sanayileşme sürecini tamamlamadı, alınacak yükümlülüklerin bu sürece engel teşkil etmemesi lazım. Çevreyi biz kirletmiyoruz, en az kirleten ülkelerden biriyiz. Çevreyi kirletenler gelişmesini tamamlamış ülkeler. Tarımda ve sanayide altyapı çalışmaları tamamlanmadan, AB istiyor diye, hiçbir şey müzakere edilmeden önümüze bir metin konursa başta üreticiler etkilenecek. Böyle olursa üreten değil tüketen bir toplum oluruz bu da her şeyin sonu olur. Çevreyi kirletmemek için herkes önlem alacaktır ancak uygulamanın nasıl yapılacağı, hangi kaynakların kullanılacağı, ödeneklerin nasıl sağlanacağının belirlenmesi gerekir. Kendi modelimize uydurmuyoruz, kopyala yapıştır yapıyoruz. Henüz ABD bile sürece tam dahil olmadı. Çevre Komisyonun’da bilgilendirme toplantıları düzenlendi ama yeterli düzeyde değil. Kyoto öncesi de bir bilgilendirme oldu ama çekincelerimize yanıt alamadık.
***
Karbonsuz topluma geçiş beklemez
Endüstrileşme öncesi döneme göre ortalama sıcaklıktaki artış 2 derecenin altında tutmak isteniyorsa küresel emisyonların 2015-2020 yılları arasında zirve yapıp ardından hızla düşmeye başlaması gerekiyor. İklimi denegelemek ve karbonsuz bir toplum yaratmak için CO2 ve diğer seragazlarını bu yüzyıl içerisinde sıfır emisyon düzeyine ulaştırmak şart. Bunun için de kişi başına düşen karbon emisyonlarını 2050 yılına kadar yılda 1 tonun altına çekmek gerekiyor. Dünya ortalaması 4 tonun altında. Bu hedefe ulaşmak gelişmiş ülkeler için 2000 yılına göre yüzde 80-90 oranında azaltım yapmaları anlamına geliyor.
***
Deniz seviyesi yükselişi kaçınılmaz
2100 yılına gelindiğinde deniz seviyesindeki artışın 1 metreyi geçeceği, o tarih için belirlenen en yüksek üst değerin de 2 metreyi bulabileceği belirtliyor. Küresel sıcaklık dengelense bile deniz seviyesindeki artış önümüzdeki yüzyıllarda devam edecek ve birkaç metreyi bulacak.
*Orjinali
Türkiye'yi Kopenhag'da zorlu bir sınav bekliyor
Kopenhag İklim Zirvesi
Yazı Dizisi - Gün 2
Özgür Gürbüz-Gzt. Haberturk / 8 Aralik 2009
2004 yılında İklim Değişikliği Çerçeve Anlaşması’na imza atan, 2009 yılından itibaren de Kyoto Protokolü’ne taraf olan Türkiye’yi Kopenhag’da daha zorlu bir sınav bekliyor. Kyoto dahilinde 2012’ye kadar herhangi bir yükümlülüğü bulunmayan Türkiye’nin 2012 sonrası için açıkladığı tek hedef Çevre ve Orman Bakanı Veysel Eroğlu’nun demeci. Seragazı emisyonlarını dünyada en hızlı arttıran ve bu nedenle de eleştirilen Türkiye için “artıştan indirim” formülünü öneren Eroğlu, 2020 yılında beklenen seragazı miktarını yüzde 11 oranında aşağıya çekebilecekleri taahhüdünde bulunmuştu.
Türkiye’nin müzakerelerde işi zor çünkü Kopenhag’daki heyete başkanlık eden Çevre ve Orman Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Sedat Kadıoğlu’nun da belirttiği gibi, Türkiye EK-1 listesinde (Gelişmiş ülkeler) olup EK-B’de (Kyoto Protokolü uyarınca yükümlülük alan ülkelerin listesi) olmayan tek ülke. OECD üyesi, AB adayı; kendisine has bir statüsü var. Bu nedenle müzakereler yapılırken kendi durumuna yakın ülke bulup beraber hareket etmek de kolay değil. Türkiye, Hırvatistan ile birlikte kurduğu iki üyeli “Merkez Grubu”nun sözcüsü. EK-1 listesinde yer aldığı için ekonomik koşulları kendisine daha yakın olmasına rağmen, yükümlülük almayan ülkelerin listesinde yer alan Meksika, Güney Kore gibi gelişmekte olan ülkelerle aynı grupta yer alması da zorlaşıyor. Bu da pazarlık gücünü azaltıyor.
***
“Cezasız hedef almak istiyoruz”
Sedat Kadıoğlu
Çevre ve Orman Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı
Yüzde 11’lik önerimiz sabit ama henüz sonuç almadığımız yeni çalışmalarımız var, her an durum değişebilir. Bahsettiğim çalışmalarımız rakama dökülünce yüzde 11’de değişiklik olabilir diye düşünüyorum ancak diğer ülkelerin açıkladığı hedeflerden çok biz ulusal şartlarımız çerçevesinde ne gerekiyorsa yapacağız. Herkes ABD’den çok şey bekliyordu ama ABD’nin açıkladığı rakamlar tatmin edici değil. Haziran ayında Bonn’da yapılan toplantıda Türkiye’nin durumunu, kişi başına düşen gayri safi hasılası, emisyonu, insani kalkınma endeksi gibi tüm indikatörleri tek tek belirterek anlattık. Türkiye’nin özel şartlarının Marakeş’teki toplantıda kabul edildiğine değindik. Cezasız hedef almak istediğimizi belirttik. Biz bugüne kadar Kyoto’nun hiçbir mekanizmasından yararlanmadık. Yeni hazırlanacak iklim rejiminde, yeni sektörel kredilerin açılması ve bundan yararlanmamız durumunda yüzde 11’lik oran daha fazla olabilir. Türkiye’de bu potansiyel var ama hepsinin de bir maliyeti var. Biz bundan sonraki oluşacak protokolde de EK-B (yükümlülüklerin belirlendiği liste) listesinde yer almak istemediğimizi de söyledik. EK-1 listesindeyiz ama emisyonlara baktığımızda OECD’nin altındayız. Meksika, Kore ve Çin gibi ülkeler Ek dışı ülkeler o nedenle bir arada olmanız çok zor. Onların sorumlulukları yok ama EK-1 listesi ülkelere sorumluluk verilmiş. AB adayı olduğumuz için aynı statüde olan Hırvatistan ile ortak grup kurduk. İleride grupları değiştirmek mümkün olabilir ama bu siyasi bir karar.
***
Çin’in hedefi Türkiye’yi zorluyor
Yunus Arıkan ICLEI – Sürdürülebilir Kentler Birliği İklim Merkezi Yöneticisi
Türkiye’yi zorlu bir müzakere süreci bekliyor. Dikkatli ve kararlı olunmazsa ABD ve Çin´in bile yer aldığı yeni bir süreçte Türkiye’nin dışarıda kalması ya da olumsuz bir anlaşmaya imza atması olası. Açık söylemek gerekirse, Çin’in dahi karbon yoğunluğunun 2020 yılında 2005 yılına göre yüzde 40-45 oranında azaltacağını açıkladığı bir ortamda, Türkiye’nin OECD üyeliği, Ek-I ülkesi olması ve AB adaylığı nedeniyle daha sert bir önlem alması kaçınılmaz bir sonuç olarak karşımıza çıkabilir. Türkiye Kopenhag´da, gerçekçi, kapsamlı, kararlı ve cesur bir müzakere stratejisi belirlemezse, Çin gibi karbon yoğunluğunu azaltmak yerine Ek-B ülkeleri gibi 1990 yılına göre mutlak azaltım hedefleri almak zorunda kalabilir. Türkiye’nin OECD bünyesinde yer alan ancak Kyoto Protokolü’nün Ek-B listesinde yer almayan Güney Kore ve Meksika ve diğer uygun ülkelerle beraber oluşturabileceği yeni bir Ek-C listesi hala geçerli bir seçenek hatta Çin´in kararlı çıkışı sonucunda neredeyse tek çıkış yolu olarak değerlendirilebilir. Türk hükümetinin böyle bir müzakere stratejisi izleyip izlemeyeceği ya da bunun dışında nasıl bir seçenek içerisinde olduğuna dair henüz kamuoyuna açıklanmış bir bilgi yok. Gerek müzakere pozisyonunun zorluğu gerek uluslararası alandaki ilişkilerin zayıflığı dikkate alındığında Kopenhag Zirvesi’nden Türkiye için olumsuz bir sonuç çıkması halinde bunu, “Türkiye’nin kalkınmasını engellemek için uluslararası toplumların uyguladığı bir komplo olarak algılamak yerine, “kendi düşen ağlamaz” şeklinde yorumlamak daha doğru olacaktır. *** Seragazı emisyonları artıyor 2008 yılındaki fosil yakıt kaynaklı küresel seragazı emisyonları 1990’a göre yüzde 40 fazla. Küresel emisyonlar bugünkü seviyelerinde sabitlense ve 2030 yılı sonrası sıfır emisyon gerçekleşse bile, 20 yıl boyunca atmosfere bırakılacak emisyonlar, yüzde 25 olasılıkla ortalama sıcaklığın 2 dereceyi geçmesine engel olamayacak. Bu nedenle radikal önlem alınması şart.
*** Sekiz bin vestiyer
Kopenhag’daki iklim zirvesine 192 ülkenin üst düzey bürokratları ve devlet liderlerinin katılması bekleniyor. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün de 17 Aralık’ta Kopenhag’da olacağı gelen bilgiler arasında. Sivil toplum kuruluşları, iş dünyasının temsilcileriyle beraber 15. Taraflar Toplantısı’na (COP 15) 15 binin üzerinde katılımcı bekleniyor. Toplantı merkezinde 5 bin 500 bilgisayar ve 8 bin kişinin ceketini asabileceği vestiyer var. Toplantı boyunca 200 bin kişiye yetecek yemek ve yine bir o kadar da organik kahve tüketileceği tahmin ediliyor. Daha da önemlisi, 15 bin katılımcı, Kopenhag’daki zirve boyunca yaklaşık olarak 41 bin ton civarında CO2 eşdeğeri seragazı atmosfere salınmış olacak. Bu rakamın yüzde 90’ının zirveye gelen katılımcıların uçakla yaptıkları seyahatlerinden kaynaklanacağı tahmin ediliyor. Bu rakam bir Afrika ülkesi olan Çad’ın yıllık emisyonlarının yine yaklaşık yarısına eşdeğer. Bu nedenle zirveyi eleştiren ve video konferansla yapılmasını öneren çevreciler de var.
***
Buzlar beklenenden hızlı eriyor
Yaz aylarında Artik’teki buzulların erimesi iklim modellerinde yapılan tahminlerin ötesine geçti. 2007-2009 yıllarında bu bölgede İklim Değişikliği Paneli’nin 4. ve son raporunun yüzde 40 üzerinde erime gerçekleşti. YARIN: Politikacılar ne diyor?
Yazı Dizisi - Gün 2
Özgür Gürbüz-Gzt. Haberturk / 8 Aralik 2009
2004 yılında İklim Değişikliği Çerçeve Anlaşması’na imza atan, 2009 yılından itibaren de Kyoto Protokolü’ne taraf olan Türkiye’yi Kopenhag’da daha zorlu bir sınav bekliyor. Kyoto dahilinde 2012’ye kadar herhangi bir yükümlülüğü bulunmayan Türkiye’nin 2012 sonrası için açıkladığı tek hedef Çevre ve Orman Bakanı Veysel Eroğlu’nun demeci. Seragazı emisyonlarını dünyada en hızlı arttıran ve bu nedenle de eleştirilen Türkiye için “artıştan indirim” formülünü öneren Eroğlu, 2020 yılında beklenen seragazı miktarını yüzde 11 oranında aşağıya çekebilecekleri taahhüdünde bulunmuştu.
Türkiye’nin müzakerelerde işi zor çünkü Kopenhag’daki heyete başkanlık eden Çevre ve Orman Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı Sedat Kadıoğlu’nun da belirttiği gibi, Türkiye EK-1 listesinde (Gelişmiş ülkeler) olup EK-B’de (Kyoto Protokolü uyarınca yükümlülük alan ülkelerin listesi) olmayan tek ülke. OECD üyesi, AB adayı; kendisine has bir statüsü var. Bu nedenle müzakereler yapılırken kendi durumuna yakın ülke bulup beraber hareket etmek de kolay değil. Türkiye, Hırvatistan ile birlikte kurduğu iki üyeli “Merkez Grubu”nun sözcüsü. EK-1 listesinde yer aldığı için ekonomik koşulları kendisine daha yakın olmasına rağmen, yükümlülük almayan ülkelerin listesinde yer alan Meksika, Güney Kore gibi gelişmekte olan ülkelerle aynı grupta yer alması da zorlaşıyor. Bu da pazarlık gücünü azaltıyor.
***
“Cezasız hedef almak istiyoruz”
Sedat Kadıoğlu
Çevre ve Orman Bakanlığı Müsteşar Yardımcısı
Yüzde 11’lik önerimiz sabit ama henüz sonuç almadığımız yeni çalışmalarımız var, her an durum değişebilir. Bahsettiğim çalışmalarımız rakama dökülünce yüzde 11’de değişiklik olabilir diye düşünüyorum ancak diğer ülkelerin açıkladığı hedeflerden çok biz ulusal şartlarımız çerçevesinde ne gerekiyorsa yapacağız. Herkes ABD’den çok şey bekliyordu ama ABD’nin açıkladığı rakamlar tatmin edici değil. Haziran ayında Bonn’da yapılan toplantıda Türkiye’nin durumunu, kişi başına düşen gayri safi hasılası, emisyonu, insani kalkınma endeksi gibi tüm indikatörleri tek tek belirterek anlattık. Türkiye’nin özel şartlarının Marakeş’teki toplantıda kabul edildiğine değindik. Cezasız hedef almak istediğimizi belirttik. Biz bugüne kadar Kyoto’nun hiçbir mekanizmasından yararlanmadık. Yeni hazırlanacak iklim rejiminde, yeni sektörel kredilerin açılması ve bundan yararlanmamız durumunda yüzde 11’lik oran daha fazla olabilir. Türkiye’de bu potansiyel var ama hepsinin de bir maliyeti var. Biz bundan sonraki oluşacak protokolde de EK-B (yükümlülüklerin belirlendiği liste) listesinde yer almak istemediğimizi de söyledik. EK-1 listesindeyiz ama emisyonlara baktığımızda OECD’nin altındayız. Meksika, Kore ve Çin gibi ülkeler Ek dışı ülkeler o nedenle bir arada olmanız çok zor. Onların sorumlulukları yok ama EK-1 listesi ülkelere sorumluluk verilmiş. AB adayı olduğumuz için aynı statüde olan Hırvatistan ile ortak grup kurduk. İleride grupları değiştirmek mümkün olabilir ama bu siyasi bir karar.
***
Çin’in hedefi Türkiye’yi zorluyor
Yunus Arıkan ICLEI – Sürdürülebilir Kentler Birliği İklim Merkezi Yöneticisi
Türkiye’yi zorlu bir müzakere süreci bekliyor. Dikkatli ve kararlı olunmazsa ABD ve Çin´in bile yer aldığı yeni bir süreçte Türkiye’nin dışarıda kalması ya da olumsuz bir anlaşmaya imza atması olası. Açık söylemek gerekirse, Çin’in dahi karbon yoğunluğunun 2020 yılında 2005 yılına göre yüzde 40-45 oranında azaltacağını açıkladığı bir ortamda, Türkiye’nin OECD üyeliği, Ek-I ülkesi olması ve AB adaylığı nedeniyle daha sert bir önlem alması kaçınılmaz bir sonuç olarak karşımıza çıkabilir. Türkiye Kopenhag´da, gerçekçi, kapsamlı, kararlı ve cesur bir müzakere stratejisi belirlemezse, Çin gibi karbon yoğunluğunu azaltmak yerine Ek-B ülkeleri gibi 1990 yılına göre mutlak azaltım hedefleri almak zorunda kalabilir. Türkiye’nin OECD bünyesinde yer alan ancak Kyoto Protokolü’nün Ek-B listesinde yer almayan Güney Kore ve Meksika ve diğer uygun ülkelerle beraber oluşturabileceği yeni bir Ek-C listesi hala geçerli bir seçenek hatta Çin´in kararlı çıkışı sonucunda neredeyse tek çıkış yolu olarak değerlendirilebilir. Türk hükümetinin böyle bir müzakere stratejisi izleyip izlemeyeceği ya da bunun dışında nasıl bir seçenek içerisinde olduğuna dair henüz kamuoyuna açıklanmış bir bilgi yok. Gerek müzakere pozisyonunun zorluğu gerek uluslararası alandaki ilişkilerin zayıflığı dikkate alındığında Kopenhag Zirvesi’nden Türkiye için olumsuz bir sonuç çıkması halinde bunu, “Türkiye’nin kalkınmasını engellemek için uluslararası toplumların uyguladığı bir komplo olarak algılamak yerine, “kendi düşen ağlamaz” şeklinde yorumlamak daha doğru olacaktır. *** Seragazı emisyonları artıyor 2008 yılındaki fosil yakıt kaynaklı küresel seragazı emisyonları 1990’a göre yüzde 40 fazla. Küresel emisyonlar bugünkü seviyelerinde sabitlense ve 2030 yılı sonrası sıfır emisyon gerçekleşse bile, 20 yıl boyunca atmosfere bırakılacak emisyonlar, yüzde 25 olasılıkla ortalama sıcaklığın 2 dereceyi geçmesine engel olamayacak. Bu nedenle radikal önlem alınması şart.
*** Sekiz bin vestiyer
Kopenhag’daki iklim zirvesine 192 ülkenin üst düzey bürokratları ve devlet liderlerinin katılması bekleniyor. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün de 17 Aralık’ta Kopenhag’da olacağı gelen bilgiler arasında. Sivil toplum kuruluşları, iş dünyasının temsilcileriyle beraber 15. Taraflar Toplantısı’na (COP 15) 15 binin üzerinde katılımcı bekleniyor. Toplantı merkezinde 5 bin 500 bilgisayar ve 8 bin kişinin ceketini asabileceği vestiyer var. Toplantı boyunca 200 bin kişiye yetecek yemek ve yine bir o kadar da organik kahve tüketileceği tahmin ediliyor. Daha da önemlisi, 15 bin katılımcı, Kopenhag’daki zirve boyunca yaklaşık olarak 41 bin ton civarında CO2 eşdeğeri seragazı atmosfere salınmış olacak. Bu rakamın yüzde 90’ının zirveye gelen katılımcıların uçakla yaptıkları seyahatlerinden kaynaklanacağı tahmin ediliyor. Bu rakam bir Afrika ülkesi olan Çad’ın yıllık emisyonlarının yine yaklaşık yarısına eşdeğer. Bu nedenle zirveyi eleştiren ve video konferansla yapılmasını öneren çevreciler de var.
***
Buzlar beklenenden hızlı eriyor
Yaz aylarında Artik’teki buzulların erimesi iklim modellerinde yapılan tahminlerin ötesine geçti. 2007-2009 yıllarında bu bölgede İklim Değişikliği Paneli’nin 4. ve son raporunun yüzde 40 üzerinde erime gerçekleşti. YARIN: Politikacılar ne diyor?
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)